اثر نووالاک و چندبلور لایه ای گرافیت بر نفوذ استون و مقاومت گرمایی نانوکامپوزیت های برپایه لاستیک نیتریل

پیدایش محیط­ هایی با قدرت نفوذ زیاد هم ­زمان با وجود سیالاتی با قدرت تخریب سامانه­ های پلیمری، باعث شده است تا قطعه ­هایی که در تماس با چنین محیط ­هایی قرار می­ گیرند، به ­سرعت تغییرشکل داده یا ازهم پاشیده شوند. از این­ رو، امروزه نیاز به موادی با مقاومت در برابر نفوذ سیالات توجه را به خود معطوف کرده ­است. در این مقاله، اثر افزایش بلورهای لایه­ ای ­گرافیت و رزین فنولی در نانوکامپوزیت نیتریل - نووالاک - چندبلور لایه ­ای ­گرافیت بر مقاومت در برابر نفوذ استون و نیز پایداری و مقاومت ­گرمایی آن بررسی شده است. نتایج به ­دست آمده از آزمون ­های تورم در استون و تحلیل گرمایی مکانیکی - دینامیکی (DMTA) نشان داد، نمونه ­ها پس از 32 ساعت به %2/94  از مقدار تورم نهایی می ­رسند. با به­ کارگیری معادله­ آورامی و داده ­های تجربی، تابعیت تورم، Ln m/m0، به درصد وزنی نووالاک، چندبلور لایه ­ای گرافیت و زمان به­ دست آمده است که مقدار Ln m/m0، را پس از  32 ساعت با خطا به ­طور متوسط %29/5 ارزیابی می­ کند. افزایش درصد چندبلور لایه ­ای ­گرافیت باعث کاهش نفوذ استون، کاهش مدول در قبل از دمای انتقال شیشه ­ای و افزایش پایداری گرمایی نمونه ­ها می ­شود. افزایش درصد نووالاک تا %35 وزنی، باعث کاهش نفوذ استون، افزایش سازگاری،  دمای انتقال شیشه ­ای و پایداری و مقاومت گرمایی نانوکامپوزیت می­ شود. در نانوکامپوزیت دارای %45 وزنی نووالاک، نتایج آزمون DMTA جدایی فاز سامانه را نشان می ­دهد، در حالی که با شکل­ شناسی آمیزه ­ها به­ وسیله­ میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) جدایی فاز به ­طور بسیار جزئی رخ داده است که طی آن، بخش ­های گرماسخت و الاستومر سامانه از هم جدا می­ شوند.